 |
|
|
|||||
 het eerste contact... |
Maandag 25 juni. De dag… Vandaag krijgen we Mei Lin overhandigd. Ongeveer 14u30 verzamelen in de lobby, en zullen vervolgens met de taxi naar de overdrachtplaats gaan, het registratiekantoor. De tijd tot 14u30 duurt lang, verschrikkelijk lang. We zijn allemaal zo benieuwd naar wat er komen gaat en hoe de kindjes zullen reageren op ons. We drinken koffie op elkaars kamer en wandelen in het prachtige park tegenover ons hotel. Eindelijk is dan het moment gekomen om te vertrekken. Na een korte taxirit komen we in het Registratiekantoor aan, waar we onze kindjes voor het eerst in levenden lijve zullen aanschouwen. Het wachten duurt weer lang, heel lang... Dan horen we in de gang de eerste huilende kindjes aankomen. En jawel, twee verzorgsters dragen ieder twee kinderen, een andere verzorgster eentje. Gedragen door de verzorgster die als eerste binnenkomt zien we Lin zitten. We herkennen haar direct. Dit is een van die momenten die je niet meer vergeet in je leven. Antoinette begint hierbij meteen te huilen, en ik natuurlijk mee… De kinderen worden eerst naar het achterste gedeelte van de kamer gedragen. De eerste zet het op een krijsen. Onze Lin? Nee het is een ander kindje. Maar meteen begint Lin mee te huilen... De eerste ouders, Hans en Trudie, worden gevraagd om naar voren te komen om hun kindje te krijgen. De volgende ouders worden naar voren gevraagd, weer niet wij. Als derde worden de ouders van Dong Hui gevraagd te komen. Antoinette springt op en loopt samen met mij naar voren. In de route daar naar toe staat een tafel die ze helemaal over het hoofd ziet, dat werd dus een enorme blauwe plek. Onderweg vraagt Antoinette of ze haar als eerste Lin in de armen mag nemen. Het is een mooi moment, Lin kijkt heel erg nieuwsgierig om zich heen. Kijkt Antoinette eens aan, kijkt mij eens aan, kijkt eens naar de begeleidster. We lopen terug naar de stoel waar we zaten, Lin blijft nog flink om zich heen kijken. Naar de andere kindjes, en naar ons. Dan komt voor het eerst het pruilenmondje opzetten. De verzorgsters van het tehuis die de kindjes brachten zijn inmiddels weggegaan. Nu begint Lin het echt op een krijsen te zetten. Kijkt regelmatig naar de deur waardoor ze binnen gebracht werd, ze is bijna niet meer te troosten. Tot we in de taxi naar huis rijden, pas dan wordt Lin wat rustiger en valt ze van vermoeidheid bijna in slaap. |
 24 uur later... |
|||||
